Ik kennen de nis en zien e vakbekwame bergbeklimmer
elke ervoaring wordt omgezet en in me raps her-innerd
lessen trekken, hersenspinselwebben construeren
en de gulden middenweg faciliteren
nie te veel analyseren, t’belangrijkst int leven
is nie te intellectualiseren of via denkprocessen te kneden
kloatn’t los, vrij… met ruimte voe te groeien
en oogsten loater vruchten zoender dak moen snoeien
in de takken van me levensboom, ik cultiveren
de gehele vloot an energie die in de diepste woaters van me wezen stroomt
be-waken, nimmer slapend, de hemelpoort
voe levensloze ego’s die vanbinnen in me up zege hoopn
ik zien ze met me rede loopn… ze droaien woordn
binnstebutn en misbruken ze, ze prutsen met men innerlijke metronoom
mo der zit evenwicht in uze genen verscholen
ant wachten voe de lessen an te vatten in de levensschool
studeren is een eer, een eerbetoon
an t’kosmische gegeven dat us olles et gegeven
voe de rol da wieder speeln te cont-rol-eren, der is zeker hoop
ol zie’m nie ossan t’witte licht verborgen in de regenboog
sloat de brug, in geuren en in kleuren
zie bewust van je gedrag en opent just de juste deuren
want de demon, daj diepe in je onderste her-berg-t
kut olene hoorn wa daj in e woede nor em zegt
Katabasis….
Ik kennen de nis en zien e vakbekwame tempelwaker
utgerust met zeus ze wapenschild gok in de verste lagen
van me eigen tartarus up zoek no wa dak wisten
vo dakt ooit an kun bepeizn, mo me lichaam voelde t’sissen
van een adder oender’t gras… tis nie zo evident
ge-loof te creëren oj et rechte pad ossan ontsnapt
lat et los, toen zie je pas verlost, niemi vast
in e gelimiteerde versie van je eigen brede lach
ol-een ziej ol één, je moet nie verre zoeken
je moet het just nog ont-dekken, in de verste uit-hoeken
zit je identiteit, verborgen in het licht des leven,
ot de bliksem je overdonderd verstoaj de reden
van de hel en uze heldentocht
van santa’s little helpers en de helm van woede die us in us zelven stort
Helena, Hylaas, is olles eerst omega
vo da alfa albekend en alomvattend up je heenstapt
chaotisch… gin orde te bespeuren
weinig zuvere betekenis mor ol vermengde kleuren
in e kakafonisch schilderie van Bosh
ziew de boomn niemi deurt bos, niemi bezig met de bodem of et stof
mor olles et ze reden, redevolle redenoars
zien up ze best redelijk, reductioniar en redenswoardig
bezig, plat gereden, moar de reden dat gin ridders
zien of redders ligt etwoasch in et midden van de rede
tis e mes, et hakt, en kapt olles in brokken
en der stoat te veel upt spel voe blindelings te moetn gokken
letterlijk met woorden en figuurlijk met uze gedachten
ziewe bezig met et maken van de merries in uz nachten
nochtans ist nie, zo moeilijk of chaotisch
lik dat liekt, tis de liefde, tis eveneens erotisch
eroderend at nie hand in hand beweegt me je emoties
tgot em om de metronoom te sussen toet e vlotte motie