we zien toch ollemale tzeste, of nie, soms wit ek et zelf nie mi
ok zien dat er zovele duisternis in uze wereld is
tan vraag em soms of… ok ik dad ook bezitten
zit de capaciteit voe iemand te vermoorden in me

zoek e dier kunnen martelen ok em recht moen in zen ogen kieken
on ze mien gezin bedreigen, goak toen ook over lijken
overdrief ek ok beweren, dak da nie geloven
kent gevoel dat da nie kan, mo

mo we zien toch ollemale tzeste, of nie, ist er verschil
zit ek temidden e verschrikkelijk conflict of e geschil
kmissn t’begrip voe dat te weten, mo ist nie damme 1 zien
met 1 taal en 1 bron van liefde, pure eenheid

mo kzien zovele evil in uze 3e dimensie
ol wit ek dat de slechtste dingen ter wereld soms
gestart zien met de beste intenties, is vaker overduidelijk
dat sommige menshen minder goe intenties en dan gebruikelijk

ik dachtn da me 1 woarn, e vonk van et oneindige
e druppel in dezeste oceoan , et ogenschijnlijke
misschien ziek wel bedrogen in me vols idealisme
deur de joaren is me naïviteit gestold toet nihilisme

mor et omgekeerd is ook woa, das typisch voe de wereld
in de ruwste grofste oester vien je, de gladste perels
dus tis enkel perspectief, e referentiekoader
woarin dak just observeren wa dat me perceptie noadert




we zien toch ollemale tzeste, of nie, ik peiznt echt van wel
want ot er 1 twuk relevant is dat me lijdensweg vertelt
is da we ijzingwekkend snel manoevreren deur uze kosmos
en da stille bluvn stoan ut angst olange niet mir oplost

dat we tope in die positie stoan, voer uze
wereld te reformeren nor een evenwichtige coalitie-stoat
mo oe zoew da bereiken ot budget no de militie goat
en olles wijst up e manipulatieve politiestoat

tmoet eest doenker zien vo dat et licht em kenboar makt
dus hedendaags zien der kwade krachten in een onschendboar pact
die under rol goed spelen, mo wieder bluvn achter
we zoen olles, echt olles, in de wereld kun veranderen

met e minimale wijzigng in uze levenshouding
in essentie kom et nere up 1 kleine onthouding
lat je denken niet regeren, mo lustert no jen erte
want ol voelend kom je dichter, ol peizend stoar j’in de verte

en tis logisch dat we categoriseren
an de basis ist een eenheid, dat volt nie te divideren
mor oj enkel wazen ziet ipv “rood” en “blauw” of “groen”
toen ku je met die eenheid nix doen

dus de wereld is gespleten, omdat we em zoen vatten
in e plek van “goed en kwoad”, sinds de allereerste appel
uze vloek en uze zeggen, wen nood an trans-form-oatie
tegenstellingen zien gelijk in oard, mor anders qua gradoatie

we zoen moen weten toet wa da we ollemaal in stoat zien
echt weten, toen zoet in 1-2-3 gedoan zien
want als mens zien we begiftigd met e gift en e vergif
an joen de keuze, mo tis in essentie vree simpel beslist

we zien toch ollemale tzeste, ewel, dus deeln we dadde
dat we liefde willn, begrip, e bitje menselijke warmte
dat we ruimte en voe fouten te maken tijdens t’proces
woa bie daj zoekt no wien daj ziet, zoender dat iemand je berecht

gezoend en lekker eten, de bloemetjes en bijtjes
minder rijke biljonairs en minder nutteloze feitjes
woa dat iedereen geaccepteerd is zoender e discusie
met ruimte voe te groeien, ot elk van us e contributie

zoe doen, us best te doen te handelen noa wa dat we weten
en us ego trachten in te perken en te balanceren
toen zoew sowieso de hele wereld rehabiliteren
elk e deel van et geheel en zo t’geheel transformeren


want we zien ollemale tzeste, in essentie
is de mens e vat dat bruist van de creatieve potentie
we zien magiërs, pure liefde, sterrestof
quasi int midden van uze kosmische pelgrimstocht