Tis weer van dadde, da voel ek, der is gin motivatie
gin reden voe nog up te stoan, der is gin destinoatie
die ku geven wa dak nodig en, ik zien gin route mi
up dagen lik vandage ist lik ollemaal genoeg gewist

kmissn e drijfveer, want nietn et nog woarde
dus ik stoaren in de leegte en ik ijsberen
kzettn dezeste stap wel honderdmaal te reke
en dus ist azo dak ip me tocht geen meter avanceren

me leven lopt in cirkels, wuk moek nog doen
ok nergens nog betekenis kut ontwarren, woar is de clue
woarom zit ek were vaste in die endeloze loop
woarin dak juste mo bewegen voe de leegte nie te voelen

tis weglopen vant moment
gin plannen mir in de toekomst, en int heden zie’k ook hele nie present
kzitn etwoashn tussen nu en nergens en da suckt
want up die plekke vien je zelden een ingrediënt voe geluk

kzie me bewust, dat juste in me hoofd bevient
e dorre kale plekke woarin dat er niet van droom ontkiemt
en fuck e droom, zest de geweune zaken lukken die
en stress is nie de oorzaak, ik zien de grote druk voorbij

de zaak is nog veel erger, kvoeln me kapot
omdat er van de zaken dakke anders kosten nu nix got
tis raar oe dat soms lopt, kadn oois gedacht dak
der volledig of woarn, dat die zever was gestopt

mor om de zoveel moandn ist lik weer van da
en zit ek in d’omgeving vast, gin redekracht of vreugde up me levenspad
der is e rek vul me spullen, mo gin beterschap
dus doek in feite nietn, omdak anders nie weten wa

tliekt zo nutteloos voe’t ol up me papier te smietn
tis lik of dak gin reden vien woarom dak ier zoe zien
tis lik da olles dak geleerd en deur de joaren
plots ze woarde is verloren, en tvol nie te verkloaren

tis lik wachten up men utvoart
et enigste dak ik up dit moment kun is doelloos vo me utstoarn
tliekt overdreven mor oj kampt met zukke foasen
zien der weinig wijzes waarup dat een oplossing ku noazen

geliek wien dat er komt, tzeg me nietn
gin zin mi voe te winnen omdak me der toen in verliezen
gin zin mi voe te werken an e passie of e droom
ok in et heetst van de strijd ol me passie ol zien verloorn

wuk moek nog schrijven, wien ist er nog geboat
bie me geklaag, wien wit er wel waarover dat et goat
en wuk peiz ek te bereiken met et schrijven van e tekst
die in essentie nie ku inspireren en ook weinig zegt

up dit moment vien ek alvast nietn van antwoordn
voe’t soort gevoel dak in men en ist er niet echt e klank voorn
juste de leegte komt e bikken in de buurt
mor oe kuj leegte vangen ot e gevoel is da oneindig duurt

tbestoa nie in de tied, tis juste mor e flauwe ofspiegeling
van tgene da me helegans verziekt
tis lik of dak obstakels sowieso niet kun ontwijken
en dak achter ol die lange joaren nog niet kun begrijpen

wat dat is, da me nu pakt en quasi hele zot makt
et enigste dak kun herkennen, dad is de onmacht
die zorgt dat wa me omvat, me hele absorbeert
me leven is lik een abonnement dat wordt geannuleerd