Refrein
ka je olles kun doneren…. me hele wereld geven..
mo je nam et of….
kan je olles kun doneren… me hele wereld geven
… mo je nam et van me

ka je olles kun doneren…. me hele wereld geven..
mo je nam et of….
kan je olles kun doneren… me hele wereld geven
… mo je nam et van me

Verse 1
je stal et, je stool et, en nu bluvek dooln
in e lege wereld woa da niemand wit worom daj tjoolt
stoaren in de leegte van de hoon, voaren
up de vleugels van e nooit geschapen droom

en toen voel ek men e butenstoander
iedereen is ant connecten mor ik zitten wa te spacen up men eigen lik e rumtevoarder
in gesprekken doek an giswerk
want vaak got over menshn dak nie ken of situaties dak gemist en

zest in e dichte kring zien e vreemdn voe de meeste
want wat dat er binnenin me is te vin is soms nie geestig
dus latteket achter slot en grendel, mo je nam et van me
.. en gaf et nie ze juste plekke en dus kwam et harder an

dan dadded werkelijk moe zien
men eigen diepste zelvn zag ek letterlijk verdwien
want je makte me een ander, en makte mien kapot
mo nu dak verder stoan, verstoak dat mor e deurgangsfase wos

Refrein

Verse 2
teerste moment dat m’overkwam, ak nietn in de goatn
e stille moordenoar die dichter kwam doorheen de joarn
kwos gevangn, up e moment dak te roekeloos woarn
in e nachtmerrie angekled lik e droom decor

twos facoade, kliepen in de val zoender genoade
deerste ki dak er bewust van woarn
kwam ek zot, mo gin avance
je woare gezicht bleef onbekend
en dodeure kreeg je gie ossa mo weer e nieuwe kanse

weken an e stik azo, moanden werden joarn
ik werdn me meer e meer bewust vant gevoar
mo kstaaknt up de butenwereld, en gaven joe me leven
me wereld, ik an je letterlijk olles willn geven

en da wist je, da wos je hele plan van int begin
ik speelde in e spel dak onmeugelijk kostn winnen
en dus brak ek, vanbin, en gaavn je me trots
en wa dad er over bleef nam je zomo van men of...



Verse 3
kan je olles kun doneren… me hele wereld geven
… mo je nam et van me

en gaf et me pas were upt moment dak je dermee ging confronteern
twos dagenlang zoeken nor e reden
verdrinken in de spegel, bie de minste druppel trokkek men ol were
kwos nie upgewassen tegen de grote golvende leegte

… ta me niemand leern zwemn in e verroaden woater
want ze verroaden je ot mo past en verloaten je loater
doarom dak et moeilijk an tmoment daj me verried
en ek ofgezien...mo nietn komt nooit voe niet

nu begrijpek daj me gaf wa dak ol ossa moestn kriegn
…. type cadeau woarover da je moatn zwiegn
sommige menshn kriegn noois de kanse voe te weten
wuk dat er temidden in da schone cadeau a gezeten

e nieuw leven, ik an et je wiln geven
mo je nam et van me of, mo kent eindelijk begrepen
merci ego, achter joarn ekket were
en nu ziek ik vastbesloten voe’r et noois mi weg te geven

Refrein