upt moment dak in me blad verdwien ontdek ek wien dak zien
en stoak los van de wereld, en olle oardse dingn
word ek 1 met me penseel en transformeer ek nor e voertuig
van gedachten, concepten, en voar ek deur de nachten
lik de vrouwe van Osiris, et licht van de lamp
en enkele versleten bloaden is genoeg voe me te vangn
in e web van inspiroatie, kloatn de letters vloeien
en roeien olene met de riemen dak nodig en voe navigoatie
en te groeien, de situatie lat me gretig toe
et oenderste vanut de kan te schrappen, kzie nie levensmoe
en nie te radbraken, energetisch deur me concentroatie
en et los-loaten van de verbeelde imaginoatie
t’moment dat d’eerste letter intreed lik e Samniet
in’t Coloseum, wordt de sfeer onovertroffen dynamiet
ken e museum in men hoofd en elk kunstwerk is broos
en zit nie achter slot en grendel, mo stel ek ik toon
men erte is open ookol pen ek e gedicht
Schrieven is et gene da me letterlijk verlicht
en ik zwichtn, telkens upnieuw ok ik me richtn
up e blad gif ek olles dat ier diepe in me zit
men erte is open ookol pen ek e gedicht
Schrieven is et gene da me letterlijk verlicht
en ik zwichtn, telkens upnieuw ok ik me richtn
up e blad gif ek olles dat ier diepe in me zit
upt moment dak in me blad verdwien ontdek ek wien dak woarn
en stoak los van de toekomst en hedendaagse gevoaren
word ek 1 met me stylo en transformeer ek nor e voertuig
van herinneringen, souvenirs.. wachtend up her innering
kzoe moen gin ander optie en, kzoen schrievn met e veer
toen zoek weten dan me teksten zoen vliegen deur d’atmosfeer
elk karakter is letterlijk e tekening, dus tope
zien de tekens vul betekenis en schrievek monologen
met een iriserend uterlijk, tis dudelijk, ik uten me
gebrukelijk up beats omdat up die maniere
vree plezierig buiten kut zo ziek ik utgerust
en utgerust met duzenden wijzes voe te relativeren, tis me ruw geluk
ot lukt voe te creeërn, me loatn inspireren
kschrievn juste up wadak vanbin in me voeln resoneren
et tij is niet te keren, ik gon ossan bluvn flown
omdat me wieze is voe stelselmoatig an mezelf te bouwn
men erte is open ookol pen ek e gedicht
Schrieven is et gene da me letterlijk verlicht
en ik zwichtn, telkens upnieuw ok ik me richtn
up e blad gif ek olles dat ier diepe in me zit
men erte is open ookol pen ek e gedicht
Schrieven is et gene da me letterlijk verlicht
en ik zwichtn, telkens upnieuw ok ik me richtn
up e blad gif ek olles dat ier diepe in me zit
upt moment dak in me blad verdwijnen ontdek ek wien dak wordn
en stoak los vant verleden, en contemporaine vormn
word ek 1 met men zwoard en transformeer ek nor e voertuig
van projecties, bespiegelingn, een eerlijke relfectie
begriep je mien ak zeggn dak tproduct zien van me raps
da me volledige identiteit te vien is in me tekstn
me lyrisch manifest… elke zin e regel
ut de code van me dna die me geheel verzegeld
bestempeld, me schriefplekke is een echte tempel
e hengel, e staf, wa instrumentals
en ik zien kloar voer in de oceaan te spriengn
gedreven deur e bodemdrift probeer ek stilte boven te briengn
de kalmte, de leegte, de alpha en omega
elke schriever in de wereld ziek als e verre collega
medebroeder van et woord, oenderdanig aan de stroom
van creatie, en licht, die zoekt achter e poort
men erte is open ookol pen ek e gedicht
Schrieven is et gene da me letterlijk verlicht
en ik zwichtn, telkens upnieuw ok ik me richtn
up e blad gif ek olles dat ier diepe in me zit
men erte is open ookol pen ek e gedicht
Schrieven is et gene da me letterlijk verlicht
en ik zwichtn, telkens upnieuw ok ik me richtn
up e blad gif ek olles dat ier diepe in me zit
